Ik word verzorgd nu, maar ik kan ook zelf nog heel veel. Ik doe boodschappen, kook voor mijzelf. En heb hier mij contacten. Nee, ik ben zeker niet eenzaam.

Lopen is iets moeilijker. Maar met dat ding (rollator) gaat het wel. Nee, het leven is prima. “Zorgen” is mij niet onbekend.

Ik werkte in de zorg. En na mijn werk verzorgde ik oudere mensen in het buurthuis. En toen na de dood van mijn moeder, verzorgde ik ook nog mijn vader.

Verzorgen is goed. Verzorgen is dankbaar. Nu verzorg ik mijzelf, met hulp. Ik ben blij dat ik hier nog woon.

Hier in mijn eigen buurtje. Er is veel veranderd, minder gezellig. Maar als je er doorheen kijkt en er moeite voor doet, dan is die oude mentaliteit van elkaar helpen er nog wel.

En dat doe ik dan ook hier, op het plein. Veel contacten en met elkaar de buurt verzorgen.
In de winter zout strooien en zomers water sproeien met elkaar

Alles verandert, weet je vroeger hadden we een vakantiehuisje in Kaatsheuvel. Ja, vlakbij de Efteling, elk jaar met de zomer gingen we daar heen. En elk jaar als we dan weer terug kwamen, leek het hier weer meer op de Efteling dan daar.

Alles verandert, maar de herinneringen blijven levend. Ik heb een hulp, die wekelijks ondersteunt in het huishouden. Door allerlei regeltjes mag ze alleen de vertrekken doen, waar ik in leef. Rare regeltjes, maar eigenlijk ben ik er wel blij mee.

Je moet niet te veel schoonmaken in zo’n huis. Je poetst dan ook de herinneringen weg uit dat huis en de herinneringen aan vroeger koester ik. Nee, ik ben er geboren en ik zal er ook ...  maar nu nog even niet.