Mijn ouders moesten veel werken. Mijn vader was chef suikerwerken bij Gilda. Hij moest hard werken voor zijn geld. Ik kan mij de zoetige geur nog herinneren als hij thuiskwam.

En soms had hij een grote zak bij zich. Met daarin het bruine goud zoals hij dat noemde.
We zaten dan met z’n allen rond de tafel. Dan was het feest, uit die zak kwam de chocolade, vers uit de fabriek op tafel.

Maar het was niet altijd feest. Doordat mij ouders moesten werken, kwam ik veel over de vloer, bij een ouder echtpaar, kennissen van mijn ouders.

Daar at ik en keek televisie. En wanner de man van dat echtpaar dan naast mij kwam zitten. ....... Nee, dat was niet leuk.... Ik heb dat voor mijn ouders verzwegen.

Later op het sterfbed heb ik daar wel iets over verteld. Had ik het maar eerder verteld, denk ik weleens. Ik heb mij daardoor altijd anders gevoeld. Op mijn 27e kreeg ik pas mijn eerste vriendin.

Ik durfde dat niet eerder. Ik voelde mij een buitenbeetje. En eigenlijk nu nog steeds. Ik kleed mij apart, dat vind ik leuk.

Kijk al die sieraden, die ik draag... allemaal goud. Maar elke ring, elke ketting heeft een verhaal.
Het is geen versierring. Ik draag mijn geschiedenis met mij mee.

Wanneer ik ze aandoe, dan denk ik aan Wil. Ze woonde tegenover mij in Vreewijk. Ik denk, dat ze mij wel leuk vond in mijn leren gilet. En mijn broek met wijde pijpen.

Ze was wat ouder maar dat vond ik niet erg. Ik kwam er veel. We kregen wat, maar bleven allebei in ons eigen huis wonen. Dan was ze bij mij en ik dan weer bij haar. Ze kreeg een tumor in haar buik.

Ik moest afscheid nemen. Ik gooide mij op mijn werk. Ik heb veel gedaan, gewerkt in een supermarkt, in een magazijn, als bijrijder bij poelier en als schilder.

Kennen jullie Tijl Uilenspiegel? twaalf ambachten, dertien ongelukken. Daar vergelijk ik mijzelf weleens mee. Mijn grootste ongeluk was bij mijn laatste ambacht.

Schilder... ik kreeg het in mijn rug. Ik kon steeds minder goed bukken. En potten verf oppakken. De baas zag het en ik werd ontslagen.

Ja, ik was op leeftijd en had een pijnlijke rug. Kom dan maar weer aan het werk. Ik kwam in de bijstand... en nu nog steeds. Maar het gaat wel goed hoor.

Ik doe veel voor de buurt, ben actief in vele buurtcirkels. Ik rij op mijn scooter de hele buurt door. Maar ik ga ook op de scooter naar Heinenoord. Ik heb daar een liefde... Trudie.

Daar ga ik veel heen, ik stap op mijn scooter. Rij langs het Zuidplein, geef een dot gas. En dan zing ik luidkeels.
It’s now or never
Come hold me tight
Kiss me my darling
Be mine tonight.