Ik kies uiteindelijk toch voor schoonheid. Weet je, ik maak ook zelf dingen. Beeldjes van speksteen. Ik vind ze mooi. Wat een ander ervan vindt maakt me niet zoveel uit. Het is mijn kunst. Ik maak dit. Ik heb iets te doen. Ik moet nuchter zijn, mooie dingen maken. In mijn koelkast staat nu melk en frisdrank.

Gelukkig ben ik nog niet. Maar wel gelukkiger dan toen. Nu ik uit dat werk ben merk ik pas hoe gestrest ik was. M’n klauwen eraf gebeuld. Lasser. Werkte voor de glasbouw. In heel de wereld, hoor. Ik heb kind noch kraai. Het bier was mijn kind, mijn kleinkind, vader en moeder. Altijd al een drinker geweest. Komt nog bij dat ik in Schiedam boven een kroeg woonde. Geen dag, geen uur zonder alcohol. Long Island in New York was mooi. Met bier, altijd met bier. Als je alleen bent is dat biertje je vriend voor het leven. Dat bier is plots je muze, je hoer. Je gaat ermee naar bed. Je neukt ermee.

Ineens had ik tuberculose. Ergens in een kroeg opgelopen of zo. Ziek, zo ziek man. Ze hebben me opgelapt, die doktoren. Dat heeft maanden geduurd dus mijn werk was ik kwijt. Dat werk kon ik ook niet meer doen omdat de TBC mijn longen teveel had aangetast. Toen Heb ik met mijn vriend bier afgesproken om eens goed los te gaan. Het bier is de grote winnaar. Zuipen is de enige remedie om het leven te pareren. Word ik om drie uur in de nacht zwetend wakker. Sla ik drie halve liters achterover. Om zeven uur in de ochtend weer wakker. Vier halve liters laten mij leven. Om negen uur sta ik voor Albert Heijn. Het bier is op.

Word je drie dagen later wakker in de Baumankliniek. Geen idee wat er is gebeurd. Totaal van de wereld. Ze waren goed voor me, hebben me opgelapt. Daarna beschermd wonen, ergens op een afgesloten complex.

Afkicken met junks. Je kan er niet uit. Die junks jatten je sigaretten. Je kan er niet uit, hè… hekken en zo. Ik wil beter worden, zij niet. Ze jatten alles van je. Alcoholisten en junks moet je niet bij elkaar zetten. Dat is water en vuur.

Achteraf denk ik wel waarom hebben ze toen niet gelijk aan mijn toekomst gewerkt? Waarom kijken ze niet naar de aanleg van mensen, hun mogelijkheden? Zodat je een nieuwe start kunt maken als je er uit komt. Nu heb ik me daar ook vreselijk zitten vervelen. Maar …., daar heb ik wel dat met die speksteen geleerd.

Nooit een zorgverzekering afgesloten. Had ik niet nodig ik krijg toch nooit wat. Maar mooi wel dus. Dan kom je uit het ziekenhuis met €15.000,- Schuld. En in die tijd verdiende ik geld als water. Leefde er ook naar. Altijd eten in een restaurant. Dus die verzekering had ik makkelijk kunnen betalen. Niets gespaard dus dan heb je ineens geen baan, geen geld en een schuld van €15.000,-. Maar ik heb het nu beter naar mijn zin. Mooie buitenwijk van Rotterdam. Leuk huisje heb ik nu. De sportschool staat hier tegenover. Daar train ik om weer in conditie te komen. En ik werk. Krijg er niet voor betaald maar dat is logisch. Ik ben al die hulpverleners dankbaar. Wellicht mijn redding. Het bier komt er niet meer in, echt niet. .

Sinds kort heb ik iemand leren kennen en die heeft het vermoeden dat ik super gevoelig ben. Ben ik nu over aan het lezen. Waarschijnlijk heb ik dat mijn hele leven gehad. Als kind al. Te veel indrukken die ik dan niet kan verwerken. Dan trok ik me terug. En later gebruikte ik het bier om daar overheen te komen om het weg te drinken. Nou ja, ik weet het niet maar het zou best kunnen.

Ik wil weer terug. Naar Friesland, ooit. De mentaliteit is hier anders. En druk, het is hier vreselijk druk. Dit kamertje is mooi… maar Friesland is nog veel mooier. Ik wil niet meer zuipen. Ik ga naar het noorden. Dan ben ik weer thuis. Ik werk en blijf werken.

Een klein bang jongetje, dat ben en dat blijf ik. Kind noch kraai. Alleen. Altijd alleen. Hoop… de hoop is Friesland. Ik wil overleven!