Wanneer je naar de sneeuw kijkt, dan zie je een soort van blauw. Roze is de kleur van de zomer. Heel veel bloemen zijn roze.

Ik was 17 jaar en moest taarten bakken bij de Hema. Verjaardagstaarten, taarten voor mensen, die geslaagd waren. Roze taarten wanneer een meisje geboren werd en blauwe taarten bij een jongetje.

Ik was zwanger zonder dat ik het wist. Ik stond onder douche en voelde mij niet lekker, de dokter zei me; je bent zwanger, al vier maanden.

Ik hou van de winter. Ik hou van kerst. Ik hou van oud en nieuw. Ik hou van sneeuw...

Ik moest naar het ziekenhuis in december. Het was koud en guur. En ik moest blijven in ziekenhuis. Ik heb kerst gevierd in het ziekenhuis.

Op 31 december was het kind er nog niet. Wel vuurwerk, grote lichten in de kraakheldere lucht met flitsen en knallen. Gelukkig nieuwjaar. Op 1 januari werd ik wakker en keek naar buiten en ik zag blauwwitte sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen.

Ik voelde aan mijn buik en wist dat er die dag een jongetje geboren zou worden. Een winterkind, een winterjongetje. 23 juni, 2 dagen na het begin van de zomer.

Ik moest weer bevallen. Het was bloedheet, het was 28 graden en een felle zon. Je krijgt een bloem, een roze bloem, je wordt moeder van een... een zomermeisje.

Toen ik op het Walravenplein kwam wonen was mijn dochter net geboren, maar mijn moeder was ziek, heel ziek. Ook was ik net gescheiden. Ik kwam hier en had zoveel aan mijn hoofd, ik trok mij terug in mijn huis met mijn verdriet..

Ik was misschien niet zo toegankelijk in die tijd. Maar nu ik hier geland ben, op het Walravenplein, ben ik zo blij met de buren, met jullie contact, met jullie aandacht, ik ben er voor jullie. We gaan met elkaar Hemataart eten.