Toen ik acht was, woonde ik niet hier.
Ergens waar ik gelukkig was. Ik was jong en ik dacht niet aan later.

Toen ik acht was, woonde ik in Spangen. Benedendijks woonde we. Tegen de Delftse Schie aan.

Ik vier mijn verjaardag niet meer, ik vier elke dag het leven. Elke dag als ik wakker word, zeg ik tegen mijzelf...

Toen ik acht was, was ik gelukkig in Pendrecht. Kennen jullie dat Pendrecht ?

Ik ben geboren op de Utrechtsestraat. En weet je waar ik nu woon? Op de Utrechtsestraat.

Toen ik acht was, was ik niet hier. Ik woonde op een boerderij in Bavel.

Ik heb mijn hele leven gewacht
op het juiste moment. En nu... nu je in de buurt bent.

Ik ben misselijk, geloof ik.
Zou ik zwanger zijn? Eigenlijk wist ik het zeker, je voelt dat.

Weten jullie wat stappen is? Dat is, dat je in de avond naar een bar gaat of een club.

Ze stond daar voor in de klas op spitzen. Witte spitzen doodstil en mooi recht.

 Blauw is de kleur van de winter. Wanneer je naar de sneeuw kijkt, dan zie je een soort van blauw.

Fatiha en haar zus lagen op hun rug in gras. Ze keken naar de lucht. De zon was net onder en het werd donkerder.

Ik wil later een café openen of een potten bakkerij. Dat is mijn grootste droom.

Als ik groot ben, wil ik op vakantie naar Gambia. En natuurlijk politieagent worden.

Ik wil rekenen en lezen over de natuur. Ik wil ook werken in de tuin.

Als ik later geen danseres kan worden, dan wil ik mensen uit de schulden helpen.

"Nu krijg ik ook nog de kans om mee te gaan doen in het Wijkatelier om een echt  cateringbedrijf te ontwikkelen."

"Ik moest wel moedig zijn, anders was ik er nu niet geweest en mijn kinderen ook niet."

"Word je drie dagen later wakker in de Baumankliniek. Geen idee wat er is gebeurd."

"Ik wist niet waar ik was. Ergens, ik was ergens. Ergens in een huis."

"Ik wil geen uitkering. Ik wil geen slaapplaats. Het enige dat ik wil is zwerven."

Dromen waarmaken,
wij helpen je verder!

Wij zijn altijd op zoek naar vrijwilligers

Over de stichting, jaarcijfers en fondsen